طرح زبونپرور برای بقای افغانستان

طرح زبونپرور برای بقای افغانستان

ننګینترین وضعیت را در جهان امروزی ما افغانها داریم.

هیچکسی نیست که به دفاع از این ملت برخیزد، اگر تیم موافق به دولت و گر تیم مخالف به دولت هست، پس همه در رآس یک بی همتی عمیق قرار دارد. همه از برای بقای قدرت نسبی خود دهن خود را بسته و خود را در نهایت بیغیرتی در بیخبری انداخته که گویا همه چیز درست میشود اگر او به... و اینکه هر قدر بکشند مارا پس فرق ندارد زیرا افغانها برای تآمین امنیت منطقه و اقتصاد سیاستمدار های خود به ازبین رفتن و نابود شدن خو کرده اند و در حال حاضر هم باید این افتخار تاریخی را زنده نگاه بدارند.

زبون اندیشی:

اگر نیرو های خارجی از کشور بیرون شوند پس افغانها دوباره به جنگ برمیخیزند و کشور های همسایه مداخلات خود را ادامه میدهند. بنآ به هر صورت نیرو های خارجی را باید نگاه کرد. 

حال سئوال این است، که یعنی این کشور دیگر از خود برای بقای خود توان دفاع دارد یا خیر. 

بقای دولت: 

برداشت مثبت از تاریخ برای پایه گذاری برای بقای افتخار های آن، ایجاد خط سیر محکم سیاسی و جهانی، ایجاد مسیر واحد فکری، غالب آمدن در برابر تحدید های داخلی و دفاع جشمگیر در برابر تحدید های بیرونمرزی.

این همه مسائل جمله فوق که دیگر وجود ندارد.

بنآ! داشتن یک کشور بنام افغانستان فقط در پرتو نور نظامی نیرو های کشور های بزرگ جهان امکانپذیر است و بزرگان تصمیمگیر این کشور (مخالفین و موافقین سیاسی) به این حقیقت پی برده اند و هیچگاه نمیگذارند که کشورشان از بین برود.

ملت زبونپرور زبون، زبونتر و زبونترین میشود:

خوب حالا جان سخن در آنجاست که کشور ما در فقدان تمام نقاط تذکر یافته در بقای دولت قرار دارد، و همین موضوع بزرگان کشور را وامیدارد که فقط و فقط به راهکار های زبونانه ای برای بقای کشور پر افتخارشان که دارای پنجهزار سال تاریخ تمدنگرا است فکر کنند، و دقیقآ همین موضوع را ملت های غیور و پر افتخار این سرزمین ما نیز درک کرده اند و به همین لحاظ به شکل عالمانه و افتخار آمیز به حمایت از بزرگان سیاسی کشور خود میپردازند تا باشد که کشور ما برای بقای خود از شر دشمنان منطقوی که توسط عناصر خودفروخته افغانستان در افغانستان دست بالا و قوی دارند نجات یابد. و اینکه با گذشت هر روز به زبون، زبونتر و زبونترین ملت های جهان امروزی تبدیل میشوند هیچ مشکل را ایجاد نمیکند زیرا آنها از قبل میدانند که امروز باید مصلحت را پیشه کرد و از راهکار های زبونانه ای سیاسیون کشور خود یا بطور فشرده قوم و ملت خود باید دفاع  کرد زیرا در برابر دسته های بزرگ خود فروخته کشور فقط خود را به خریداری بزرگ فروخته میتوان مقاومت کرد که ما امروز به همان کار مجبوریم. 

نتیجه گیری:

خوب از متن کوتاه فوق چنان بنظر میرسد که افغانها امروز در مبارزه برای بقای ناموس ملی شان که افغانستان است قرار دارند و میدانند که بقای یک کشور باعث بقای هویت، فرهنگ، زبان، تاریخ، اصل و نسب و دیگر تمام افتخارات آن کشور میشود.

در چنین یک حالت که تمام مشروعیت بقای یک تاریخ در وجود نیرو های خارجی و بیگانه محدود میشود پس یگانه راه همین است که هر آن حرکت که از جانب نیرو های خارجی سر میزند با جبین گشاده باید پذیرفت، فدا کاری کرد و قربانی داد حتا اگر به از دست دادن بسته فامیل هم تمام شود باز هم باید این را همچو زهر مقاتل نوشید و پیش رفت زیرا تا دوران که از جانب طرف های بزرگ سیاسی کشور وضعیت 

.حاضر قابل قبول است راه دیگر وجود ندارد 

بدین ملحوظ حال بحث که امروز میان امریکا و افغانستان بر سر صلاحیت قضائی سربازان امریکائئ و داشتن حق برای داخل شدن و تلاشی کردن خانه ها و سر زن و فرزند ما چیزی هست که افغانان باید در لویه جرګه مشورتی همچو زهر مقاتل بنوشند و با جبین گشاده بپذیرند تا باشد که ما افغانها بتوانیم کشور خود را از ازبین رفتن نجات بدهیم زیرا ما در تاریخ گذشته خود رواداری کشور های همسایه خود را خوب تجربه کرده ایم و به هیچ عنوان دیگر آماده نیستیم تا بگزاریم که ایشان بالای سرنوشت ما تصمیم بگیرند زیرا در صورت داشتن بادار خارجی راه عقلانی همان باشد که بادار هرچه قویتر و خوبتر داشته باشیم تا گرسنه و تنگبین.  

اگر کسی از نوشته ام دلگرفته میشود پس معذرت میخواهم.

محمد علی "سمیع"  بوداپست