یگانه استراتیژی از بین بردن فساد اداری در افغانستان در اوایل حکومت جدید از طرف حکومت سازان و سردمداران کشور این بود، که باید فساد را به طور منظم و زنجیره ای در قدم قدم کشور توسط اداره های حکومتی رشد بدهند تا اینکه مردم افغانستان از آن تا حد برخوردار شوند که دیگر از فساد بدشان بیآید و با تشریک مساعی دست از فساد بردارند. این استراتیژی ملی در قدم نخست مورد پسند تمامی گروه های جهادی، سیاسی و افغانهای از خارج برگشتگی قرار گرفت زیرا آنها به یک آواز آماده به عرضه خرمات ملی بودند و تمام عمر خود را در جنگ و مبارزه برای دفاع از نوامیس ملی و فرهنگ ملی گذشتانده بودند چه در خارج و چه در داخل کشور . اما افسوز هزار افسوز که ما در کشور خود افراد نوکر به خارجی ها را داریم مخصوصآ افغان های نوکر به ایران و نوکر به پاکستان که آنها با تطبیق برنامه های پاکستان و ایران رشد و پیشرفت استراتیژی ملی بزرگان این سرزمین مرد خیز و مرد کش و مرد افگن ما را بطی ساخت. در این زمینه چیزیکه برای کشور های دشمن ما وسیله خوب بود، نا امن سازی نقاط مهم کشور که با این راهکار خود رشد فساد اداری ملی را که برای آینده نونهالان و نوجوانان این سرزمین نقش خیلی بسزا و پر اهمیت را بازی میکرد، آهسته ساختند. دولت مردان ما تا هنوز نتوانسند که به خواسته های ملی شان برسند اما برای ما جوانان این وطن جای خیلی افتخار است که دارای سیاست مدار های خیلی با استقامت و کار آزموده هستیم و در این یازده سال گذشته همه شاهد هستند که این بزرگ مردان ما از هر نوع راه ها و روش ها دپلماتیک، سیاسی، فرهنگی و ملی برای رسیدن به اهداف والای ملی شان استفاده کردند. اما بدبختانه باید گفت که چالش های امنیتی که توسط افغانهای نوکر به خارجی در افغانستان ایجاد شد، دستاورد قابل حساب برای دشمنان ما میتوان باشد، زیرا ما نتوانستیم که مرحله اول مبارزه علیه فساد اداری را به پشت سر گذاشته وارد مرحله دوم شویم. اما کشور ما آهسته آهسته بطرف مقتدر شدن روانست و در آینده های نزدیک به کمک پروردگار متعال حکومت افغانستان قادر به تآمین امنیت سرتاسری در کشور میشود که در آنصورت رهبران و بزرگان حکومتی میتوانند مرحله نخست را در نقاط باقی مانده کشور هم تطبیق نموده بعد از آن وارد مرحله دوم و سوم شوند. یعنی از همه اولتر ما به امنیت ضرورت داریم تا که زمینه برای به تصرف در آوردن املاک باقی مانده این سرزمین برای سردمداران حکومتی محیا گردد و کسان که در ساحات نا امن بسر میبرند آنها هم به چشم سر مشاهده کنند و به دل و جان احساس کنند که فساد اداری بسیار چیز بد است که باید به ضدش مبارزه شود. هنگام که در سرتاسر افغانستان این احساس پیدا شود پس مبارزه واقعی به شکل گرفتن در میآید و آهسته آهسته عامشمول میشود و همه مردم از قوم محوری و زبانپرستی به سوی انسان محوری و خدا شناسی پناه برده بر ضد فساد اداری حضور قامت نموده بیخش را از فرهنگ بیرون میسازند. پس وظیفه و فریضه ملی و دینی ما جوانان هوشمند و بیدار افغانستان این است که در زمینه، دست کمک را برای آوردن امنیت سرتاسری به بزرگان ملی، سیاسی و حکومتی کشور پیش سازیم تا که بزرگان ما به خوبی بتوانند به اهداف والا و علای ملی (ملیتی)خود برسند و مردم شریف و نجیب ما را از رنج و درد برهانند.
محمد علی(سمیع) (2013, 02,01)
بوداپست مجارستان.
یگانه استراتیژی از بین بردن فساد اداری در افغانستان در اوایل حکومت جدید از طرف حکومت سازان و سردمداران کشور این بود، که باید فساد را به طور منظم و زنجیره ای در قدم قدم کشور توسط اداره های حکومتی رشد بدهند تا اینکه مردم افغانستان از آن تا حد برخوردار شوند که دیگر از فساد بدشان بیآید و با تشریک مساعی دست از فساد بردارند. این استراتیژی ملی در قدم نخست مورد پسند تمامی گروه های جهادی، سیاسی و افغانهای از خارج برگشتگی قرار گرفت زیرا آنها به یک آواز آماده به عرضه خرمات ملی بودند و تمام عمر خود را در جنگ و مبارزه برای دفاع از نوامیس ملی و فرهنگ ملی گذشتانده بودند چه در خارج و چه در داخل کشور . اما افسوز هزار افسوز که ما در کشور خود افراد نوکر به خارجی ها را داریم مخصوصآ افغان های نوکر به ایران و نوکر به پاکستان که آنها با تطبیق برنامه های پاکستان و ایران رشد و پیشرفت استراتیژی ملی بزرگان این سرزمین مرد خیز و مرد کش و مرد افگن ما را بطی ساخت. در این زمینه چیزیکه برای کشور های دشمن ما وسیله خوب بود، نا امن سازی نقاط مهم کشور که با این راهکار خود رشد فساد اداری ملی را که برای آینده نونهالان و نوجوانان این سرزمین نقش خیلی بسزا و پر اهمیت را بازی میکرد، آهسته ساختند. دولت مردان ما تا هنوز نتوانسند که به خواسته های ملی شان برسند اما برای ما جوانان این وطن جای خیلی افتخار است که دارای سیاست مدار های خیلی با استقامت و کار آزموده هستیم و در این یازده سال گذشته همه شاهد هستند که این بزرگ مردان ما از هر نوع راه ها و روش ها دپلماتیک، سیاسی، فرهنگی و ملی برای رسیدن به اهداف والای ملی شان استفاده کردند. اما بدبختانه باید گفت که چالش های امنیتی که توسط افغانهای نوکر به خارجی در افغانستان ایجاد شد، دستاورد قابل حساب برای دشمنان ما میتوان باشد، زیرا ما نتوانستیم که مرحله اول مبارزه علیه فساد اداری را به پشت سر گذاشته وارد مرحله دوم شویم. اما کشور ما آهسته آهسته بطرف مقتدر شدن روانست و در آینده های نزدیک به کمک پروردگار متعال حکومت افغانستان قادر به تآمین امنیت سرتاسری در کشور میشود که در آنصورت رهبران و بزرگان حکومتی میتوانند مرحله نخست را در نقاط باقی مانده کشور هم تطبیق نموده بعد از آن وارد مرحله دوم و سوم شوند. یعنی از همه اولتر ما به امنیت ضرورت داریم تا که زمینه برای به تصرف در آوردن املاک باقی مانده این سرزمین برای سردمداران حکومتی محیا گردد و کسان که در ساحات نا امن بسر میبرند آنها هم به چشم سر مشاهده کنند و به دل و جان احساس کنند که فساد اداری بسیار چیز بد است که باید به ضدش مبارزه شود. هنگام که در سرتاسر افغانستان این احساس پیدا شود پس مبارزه واقعی به شکل گرفتن در میآید و آهسته آهسته عامشمول میشود و همه مردم از قوم محوری و زبانپرستی به سوی انسان محوری و خدا شناسی پناه برده بر ضد فساد اداری حضور قامت نموده بیخش را از فرهنگ بیرون میسازند. پس وظیفه و فریضه ملی و دینی ما جوانان هوشمند و بیدار افغانستان این است که در زمینه، دست کمک را برای آوردن امنیت سرتاسری به بزرگان ملی، سیاسی و حکومتی کشور پیش سازیم تا که بزرگان ما به خوبی بتوانند به اهداف والا و علای ملی (ملیتی)خود برسند و مردم شریف و نجیب ما را از رنج و درد برهانند.
محمد علی(سمیع) (2013, 02,01)
بوداپست مجارستان.
No comments:
Post a Comment